អនុស្សាវរីយ៍​នា​កោះពស់​

Sunday, July 7, 2013



 
ថ្ងៃនេះ​មាន​អារម្មណ៍ល្អ​គ្រាន់បើ​ ពេល​ដែល​បាន​ស្ដាប់​បទ​ភ្លេង​មនោសញ្ចេតនា​អស់​ជា​ច្រើន​បទ​។​ និយាយ​លេងសើច​អី​ បទ​ភ្លេង​ទាំងនេះ​បាន​ញ៉ាំង​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ដល់​អនុស្សាវរីយ៍​មួយ​ដែល​ខ្ញុំ​ មិន​អាច​បំភ្លេច​បាន​ នោះ​គឺ​ដំណើរ​កម្សាន្ដ​ទៅ​លេង​កោះពស់​ ក្នុង​ខេត្ត​ព្រះ​សីហ​នុ​ ជាមួយនឹង​មិត្តភក្ដិ​ខ្ញុំ​កាលពី​ជាង​២​ឆ្នាំ​មុន​។​
​ខ្ញុំ​ចាំ​បាន​ច្បាស់​ណាស់​ថា​ពេល​
នោះ​ពួក​យើង​បាន​ទិញ​គ្រឿង​ញ៉ាំ​ពី​ ផ្សា​រលើ​ ហើយ​បន្ដដំណើរ​ទៅ​មាត់​ឆ្នេរ​មិន​ចាំ​ឈ្មោះ​ និង​ជួល​ទូក​ដើម្បី​ទៅ​ជាន់​ដែនដី​កោះពស់​ (​កាលនោះ​ស្ពាន​ឆ្លង​ទៅ​កោះពស់​ធ្វើ​មិន​ទាន់​ហើយ​)​។​ ក្នុង​ពេល​កំពុង​អង្គុយ​លើ​ទូក​ខ្ញុំ​បានឃើញ​នូវ​ទស្សនីយ៍ភាព​មួយ​បែប​ថ្មី​ ដែល​ខ្ញុំ​មិន​ដែល​ធ្លាប់​បានឃើញ​ទាល់តែ​សោះ​ក្នុង​ឆាកជីវិត​ ត្បិត​វា​ស្រស់​ត្រកាល​ខ្លាំង​ណាស់​!
​ពេល​ដែល​ទៅ​ដល់​កោះ​ភ្លាម​ យើង​បាន​នាំ​គ្នា​ទៅ​ជួល​កញ្ចុះ​អង្គុយ​ និង​ឲ្យ​គេ​រៀបចំ​ម្ហូបអាហារ​ ចំណែកឯ​ពួក​យើង​បាន​នាំ​គ្នា​អង្គុយ​លេងបៀរ​យ៉ាង​សប្បាយ​រីករាយ​….​ ពេល​ម៉ោង​បាយ​មក​ដល់​ អ៊ុំ​ស្រី​ម្នាក់​ដែល​ជា​អ្នក​រស់នៅ​លើ​កោះ​បាន​រៀបចំ​អាហារ​មក​ដល់​កញ្ចុះ​ ហើយ​ពេល​នោះ​គាត់​បាន​បន្ថែម​ម្ហូប​មួយ​មុខ​ទៀត​ឲ្យ​យើង​ នោះ​គឺ​សម្លរ​ម្ជូរស្លឹកថ្នឹង​ដែល​ស្ល​ជាមួយនឹង​ត្រី​សមុទ្រ​ រួម​មាន​ជាមួយនឹង​គ្រំ​សមុទ្រ​ទៀត​ផង​ ហើយ​ម្នាក់ៗ​ហាក់ដូចជា​ញញើត​ក្នុង​ការ​ញ៉ាំ​ប៉ុន្ដែ​សម្រាប់​ខ្ញុំ​គឺ​វា​ ឆ្ងាញ់​ខ្លាំង​ណាស់​។​
​អ្វី​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មិន​អាច​បំភ្លេច​បាន​នោះ​គឺ​ក្រោយ​ពេល​ញ៉ាំ​បាយ​ ថ្ងៃត្រង់​រួច​ មិត្តភក្ដិ​របស់ខ្ញុំ​បាន​វាត​វង់​លេងបៀរ​បន្ដ​ទៀត​ ចំណែកឯ​ខ្ញុំ​បាន​ដើរ​លេង​ក្រោម​ដើរ​ស្រល់​ដែល​មាន​ម្លប់​ត្រជាក់​ល្ហឹម​ គួប​ផ្សំ​ជាមួយនឹង​ខ្យល់​បក់​ពី​មាត់សមុទ្រ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ទទួល​បាន​នូវ​ អារម្មណ៍​ដ៏​មាន​ក្ដី​សុខ​ជាទី​បំផុត​។​ ដើរ​ផុត​ពី​កញ្ចុះ​ប្រហែល​ ១០០​ម៉ែត្រ​ ខ្ញុំ​បានឃើញ​អង្រឹង​ក្រចៅ​មួយ​ដែល​គេ​ចង​ចោល​ក្រោម​ដើម​ស្រល់​ ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​ដេក​ក​ទម្រេត​ខ្លួន​លើ​អង្រឹង​នោះ​ មើលទៅ​ទេសភាព​ជុំវិញ​ខ្លួន​ និង​ចាក់​ចម្រៀង​ស្ដាប់​តែ​ម្នាក់ឯង​ ក្រោម​ជំនោរ​ដ៏​ត្រជាក់​ល្ហឹម​បក់​មក​ប៉ះ​រាង​កាយ​ខ្ញុំ​ បណ្ដាល​ឲ្យ​ភ្នែក​របស់ខ្ញុំ​ទន់​ទោរ​បើក​លែង​រួច​ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​គេង​លក់​ទាំង​មាន​ក្ដី​សុខ​។​
​នៅ​ម៉ោង​ប្រហែល​៣​រសៀល​ មិត្តភក្ដិ​របស់ខ្ញុំ​ម្នាក់​បាន​មក​ដាស់​ខ្ញុំ​ថា​ គេ​នាំ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ហើយ​ ឲ្យ​ខ្ញុំ​រៀបចំ​ខ្លួន​ទៅ​វិញ​។​ ទោះជា​យ៉ាងណា​ក្ដី​អារម្មណ៍​របស់ខ្ញុំ​នៅ​តែ​ចង់​គេង​លើ​អង្រឹង​នោះ​បន្ដ​ ទៀត​ ហើយ​ចង់​នៅ​គេង​នៅ​លើ​កោះ​នោះ​មួយ​យប់​ថែម​ទៀត​ផង​ ប៉ុន្ដែ​មិនដឹង​ធ្វើ​យ៉ាងម៉េច​បើ​ពេលវេលា​តម្រូវ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ចាក​ចេញពី​ កោះពស់​នោះ​ទាំង​អាល័យ​ទៅ​ហើយ​នោះ​។​
​នៅ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ជិះទូក​ចាក​ចេញពី​កោះ​ ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ស្រណោះ​កោះ​នោះ​ខ្លាំង​ណាស់​ ជា​ពិសេស​អង្រឹង​ក្រចៅ​ចង​ក្រោម​ដើម​ស្រល់​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​គេង​ទម្រេត​ខ្លួន​ នោះ​។​ ខ្ញុំ​បាន​ចោល​ក្រសែភ្នែក​ស​ម្ដៅ​ទៅ​លើ​អង្រឹង​នោះ​ទាំង​អា​លោះ​អាល័យ​ និង​ប្រាថ្នា​បាន​គេង​លើ​អង្រឹង​នោះ​សារ​ជា​ថ្មី​ម្ដងទៀត​…​។​ ដោយ​ បូ​រ៉េ​ន​
​អង្រឹង​ក្រចៅ​ចង​ក្រោម​ដើម​ស្រល់​ នា​ឆ្នេរ​កោះពស់​ បន្សល់​នូវ​អនុស្សាវរីយ៍​ដ៏​អស្ចារ្យ​សម្រាប់​ជីវិត​ខ្ញុំ​ និង​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ចង​ចាំ​រហូត​ដល់​អស់​ដង្ហើម​….

0 comments:

អត្រាប្ដូរប្រាក់

សមាជិក​ក្រុម

អត្ថបទប្រចាំខែ

ចំនួនអ្នកចូលមើល

Flag Counter